چهارشنبه ۱۶ فروردین ۰۲ | ۱۴:۰۷ ۳ بازديد
تفاهم نامه هوشمند کد یا این که نرم‌افزار‌ای میباشد که در شکل تحقق قوانینی خاص، به‌طور خود کار و سوای نیاز به واسطه دستوراتی را اعمال می‌نماید. فکر کنید در خیابان می‌باشید و می خواهید آژانس سوار گردید. از آژانسِ اینترنتی خودرو درخواست میکنید و ماشینِ خودرانی (فارغ از راننده) سوارتان می‌نماید. ماشین کرایه ای به پمپ‌بنزین می‌رود و هزینه سوخت را هم از ارز دیجیتالی که از مسافرهای پیشین اخذ نموده است، پرداخت می‌نماید.
آن گاه شمارا به مقصدتان می رساند و کرایه سفرتان هم از کیف پولتان با ارزهای دیجیتال پرداخت میشود. کانال سیگنال ارز دیجیتال پیش از آن، ماشین به‌طور اتوماتیک هزینه بیمه سالیانه و بدهی ماهانه صاحب خویش را هم میپردازد و بعداز اینکه پیاده‌تان می‌نماید، به تعمیرگاه می‌رود تا عیب‌های احتمالی را هم برطرف نماید.
شاید تصور کنید این‌ها صحنه‌ای از فیلمی علمی‌تخیلی می باشند؛ ولی این بعدی دنیا میباشد. قراردادهای هوشمند میتوانند در اینگونه بعدی‌ای نقش اصلی داشته باشند.
درین نوشته‌ی علمی، فارغ از واردشدن به مفاهیم فنی و غامض، قراردادهای هوشمند را با بیانی بی آلایش توضیح می دهم و با ارائه نمونه‌های معتدد، درباره کاربردهایش می گویم. همینطور، ریسک‌ها و معضل‌های این فناوری را تحقیق می کنم. با اینجانب تا نقطه نهایی این نوشته ی علمی یاور باشید.
از آنجا که بلاکچین‌های گشوده مانند اتریوم امنیت بالایی دارا‌هستند و به‌راحتی بازنویسی نمیشوند، قراردادهای هوشمند در حال حاضر به یک خلاقیتِ انقلابی تبدیل گردیده‌اند که می توانند اشخاص را از اعتمادکردن به واسطه‌ها بی‌نیاز نمایند یا این که دست کم نقش متکی بودن کورکورانه را کمرنگ‌خیس نمایند.
جذابیت اساسی تفاهم نامه هوشمند آنجاست که زمانی اعمال می‌گردد، حتی خویش پیشرفت‌دهنده هم نمی‌تواند بازدارنده اجرای آن گردد؛ مگر آنکه قبل از انجام، اندیشه آن را کرده باشد.
جذابیت دیگر تفاهم نامه هوشمند روی بلاکچین‌های همگانی این میباشد که پژوهش کد آن برای تمامی آزاد میباشد و تمامی می توانند از پشت‌پرده کدها مطلع شوند.
قرارداد هوشمند (Smart Contract) چیست؟